De boutkunstwereld van Peter M. Westenbrink is beter bekend als het ‘moer’. In het moer is de boutkunstenaar op verkenning. Op zoek naar betekenis en daarbij niet alleen geïnspireerd door bout- en moerconstructies. De Apollo-maanlandingen, planetoïden, meteoren, natuurwetenschappen en het schaatsenrijden zijn minstens van even grote invloed.
“Man must explore” zei astronaut Dave Scott toen hij als zevende aardbewoner op de maan stapte. Woorden waar de boutkunstenaar betekenis aan hecht. Het openslaan van de boutkunstboeken BVKR-1815 XI en BVKR-1815 XII betekent eveneens het begin van een oneindige verkenningstocht door een andere wereld. Dat is wat de boutkunstenaar fascineert: het onzichtbare betreden, het duistere ontmaskeren. Niet alleen in de boutkunstboeken . . .
. . . maar ook aan boord van een onbemand ruimtevaartuig. Sinds 2016 maakt boutkunst deel uit van:
artwork on a journey trough space
Op 8 september van dat jaar lanceerde NASA vanaf Cape Canaveral de kunstmaan OSIRIS-Rex. Aan boord bevindt zich een schijfje met een chip waarop talloze ‘Sketches, photographs, graphics, poems, songs and short videos’ staan weggeschreven met als titel ‘#WeTheExplorers’. Ook de boutkunst JPEG afbeelding hieronder (200 KB) ging onder de data file CbyaVDoW8AEYpRI met OSIRIS-Rex op weg naar de planetoïde Bennu.
De getoonde boutkunst JPEG komt uit boutkunstboek BVKR-1815 XII. Het laat een bewerking zien van de val die oud-schaatser Kees Verkerk maakte tijdens de Europese kampioenschappen schaatsen in Deventer in 1966. Een desastreuze val die hier herhaald wordt.
Als een meteoor ging Verkerk over het ijs. Totdat hij viel. Maar ondanks die val lijkt hij op de JPEG als een planetoïde door het heelal te snellen, evenals Bennu doet. En als OSIRIS-Rex, waarmee de JPEG-Kees daadwerkelijk de ruimte is ingeschoten.
Hoeveel bits aan software OSIRIS-Rex bevat is niet ‘verkend’, maar 1.6 miljoen daarvan bestaat uit boutkunst. Uit een Kees Verkerk. Het zal nooit meer op aarde tentoongesteld staan. Alleen een kleine capsule met gruis van Bennu keert in 2023 naar onze planeet terug. Anders als toen in Deventer blijft de vallende en voortsnellende Kees straks eeuwig baantjes schaatsen om de zon. Maar hij is erbij als Bennu in 2020 heel even door OSIRIS-Rex gekust wordt, heel even grond raakt.
OSIRIS-Rex arriveerde op 3 december 2018 bij Bennu. In 2020 zal het op Bennu gruis en stof verzamelen. Op 24 september 2023, na een vrije val, moet een kleine, hittebestendige container met de brokjes Bennu aan een parachute landen in de VS, in Utah.