Bio
Peter M. Westenbrink (1957) woont in Utrecht. Aanvankelijk maakte hij carrière in de meteorologie, maar viel uiteindelijk voor de kunst. Hij is deels autodidact. Zijn kunstopleiding kreeg hij ‘op straat’. Daar leerde hij van andere kunstenaars, uit binnen- en buitenland. Hij verkeerde enige tijd in kringen rond kunstenaars die in de jaren ’60 deel uitmaakten van de New Yorkse Fluxus beweging. In eigen land hing hij rond in de Utrechtse punkscene waar een creatieve DIY-cultuur heerste. Ook was hij geregeld te vinden in de ateliers van HKU-studenten. Begin deze eeuw maakte hij enige tijd deel uit van het Kaasschaafcollectief, een voormalig kunstenaarsinitiatief uit Utrecht.
Na deelname aan een kunstmanifestatie in een voormalige rechtbank, werd het stil rond Westenbrink. Behalve beeld wilde hij meer met taal doen en zocht naar nieuwe wegen. Van 2007 – 2012 studeerde hij aan de Schrijversvakschool in Amsterdam. Daar viel hij op door zijn: “krachtige gedichten vol fantasie, experimenten, mooie en rake metaforen, spelend met woorden” (Patty Scholten) en teksten: “verfrissend van stijl, soepel, speels en buitelend associatief” (Arie van den Berg).
Hij kreeg o.a. les van de in 2019 overleden Patty Scholten/Klein (dichteres, stripauteur), van Arie van den Berg (essayist, dichter, poëzie-recensent NRC), Barber van de Pol (schrijfster, essayiste, vertaalster, oud-recensent) en George Moormann (essayist, dichter, kunstenaar, uitgever). Laatste is oud-docent Beeld en Taal aan de Rietveld. Dat maakte de weg vrij voor de twee boutkunstboeken BVKR-1815 XI en BVKR-1815 XII die Westenbrink sindsdien in eigen beheer heeft gepubliceerd.